Jan Siuta, Zbigniew Tałałaj

Naturalna struktura ekosystemów lądowych i wodnych jest rezultatem długotrwałego rozwoju mikroorganizmów, roślin i zwierząt, stosownego do geochemicznych właściwości powierzchniowej warstwy ziemi, klimatu i rzeźby terenu. Struktura przestrzenna roślinności naturalnej odzwierciedla geochemiczne i fizyczne warunki środowiska na określonym terenie oraz świadczy o zmianach w tym środowisku spowodowanych przez czynniki biologiczne.

Na obszarach gospodarczej działalności człowieka nie ma już naturalnych ekosystemów lądowych i wodnych. Nie ma też możliwości powrotu do ekosystemów pierwotnych. Istnieje natomiast potrzeba naturalizacji użytkowania środowiska, zwłaszcza na terenach nadmiernie zniekształconych (zdegradowanych) i zagrożonych degradacją.
Użytkowanie środowiska:
· modyfikuje ekosystemy naturalne;
· tworzy ekosystemy o odmiennych właściwościach i funkcjach;
· niweczy biologiczną aktywność ziemi przez techniczną zabudowę jej powierzchni.
W rolniczym użytkowaniu ziemi dominuje produkcyjna funkcja roślin, ale ekologiczne znaczenie szaty roślinnej jest doceniane coraz bardziej. W leśnym użytkowaniu funkcja produkcyjna ustępuje miejsca funkcji ekologicznej, aczkolwiek produkcyjne walory ekosystemów leśnych nie tracą swego znaczenia. Na terenach mieszkalnych, rekreacyjnych, przemysłowych szata roślinna i wody powierzchniowe mają niemal wyłącznie funkcje ekologiczne i ozdobne ...