Wojciech Janka

Paliwo alternatywne, zwane też paliwem zastępczym z odpadów, określane angielskim skrótem RDF (refused derived fuel), niemieckim BRAM (Brennstoff aus Müll), otrzymywane w wyniku fizycznego i biologicznego przetworzenia odpadów komunalnych, datuje swoje początki w latach siedemdziesiątych, kiedy to kraje zachodnie ogarnęła fala kryzysu energetycznego. Obecnie można naliczyć ponad 60 zakładów zajmujących się produkcją i sprzedażą tego cennego surowca energetycznego.

Własne doświadczenia w tej dziedzinie mają Niemcy, Szwajcarzy, Duńczycy, Holendrzy, Szwedzi czy Hiszpanie. Wszyscy oni stosują swoje, odmienne technologie, różniące się składem morfologiczny przetwarzanego i przygotowywanego surowca, jak i techniką jego produkcji.

Paliwo jak każde inne

Początkowo skupiano się na przygotowywaniu paliwa z odpadów jednorodnych, głównie opakowaniowych, później przyszła kolej na odpady komunalne zmieszane. Stosuje się metody przygotowujące je zarówno w postaci brykietów, jak i w postaci luźnej. Wartość opałową paliwa z odpadów komunalnych określa się na około 16 – 18 MJ/kg, podczas gdy wartość opałowa węgla brunatnego wynosi 13 MJ/kg, a kamiennego 30 MJ/kg. W składzie mieszanki największą wartością opałową charakteryzują się tworzywa sztuczne, ponad dwukrotnie wyższą od papieru, tekstyliów i drewna. Szkodliwymi składnikami paliwa alternatywnego z odpadów komunalnych są w szczególności PCW, baterie i ...