Obecny stan gospodarki ściekowej na obszarach wiejskich w Polsce wynika z działań podejmowanych w latach ubiegłych.

Wieloletnie niedocenianie roli infrastruktury technicznej, jako ważnego determinantu rozwoju społeczno-gospodarczego obszarów wiejskich, prowadziło w konsekwencji do kierowania niewystarczających środków finansowych na rozwój, modernizację i eksploatację tej infrastruktury1-2. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego, Polska zamieszkiwana jest przez 38,3 mln ludzi, z których 40,6% to mieszkańcy wsi (15,5 mln).

W 2011 r. z sieci kanalizacyjnej korzystało średnio 61,5% ludności kraju, z tego 86,7% w miastach (rys. 1a) i 27,8% na wsi (rys. 1b)3-4.

Przedstawione na rysunku 1 dane wykazują znaczne dysproporcje w korzystaniu z sieci wodociągowej i kanalizacyjnej między miastem a wsią.

Dynamika zmian na przestrzeni 10 lat w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków pomiędzy miastem a wsią obrazuje złożoność problematyki gospodarki ściekowej na obszarach wiejskich. W miastach rozwój systemów wodociągowych w dużej mierze odpowiada rozwojowi systemów kanalizacyjnych. Na terenach wiejskich zróżnicowanie w tym zakresie uwarunkowane jest czynnikami środowiskowymi, społecznymi, technicznymi, ale głównie ekonomicznymi1, 5. Rozproszona zabudowa wiejska powoduje znaczny wzrost wskaźnika inwestycyjnego budowy sieci kanalizacyjnej (zł/M) w porówn...