Kreśląc ramy prawne, w obrębie których może poruszać się tytułowy podmiot, nie można nie odnieść się do szeroko pojętych kwestii finansowych.

W tym kontekście na pierwszy plan wysuwa się zagadnienie związane z zatwierdzaniem taryf, regulowane przede wszystkim przez art. 24 tzw. ustawy branżowej (u.z.z.w.). Fakt, iż przedsiębiorstwo wod-kan (dalej także: p.w.k.) nie może samodzielnie kształtować cen i stawek opłat za z.z.w.z.o.ś., lecz z mocy prawa uzależnione jest w tej dziedzinie od rozstrzygnięcia organów gminy, można uznać za przejaw reglamentowania autonomii p.w.k. Przyznanie jednostce samorządu terytorialnego prawa do kształtowania cen za usługi oferowane w takiej sferze gospodarki komunalnej jak usługi wod-kan w oczywisty sposób łączy się z pełnieniem przez gminę funkcji regulatorskich. Także w innych dziedzinach związanych z zaspokajaniem podstawowych zbiorowych potrzeb członków wspólnoty komunalnej (transport publiczny, odbiór odpadów) mamy do czynienia ze zbliżoną sytuacją i rolą organów samorządowych. Nałożenie na barki gminy statusu regulatora skłania do refleksji na temat skali ingerencji organów gminy w proces kreacji taryf. Wydaje się to uzasadnione, jeśli przypomnimy sobie, iż rozliczenia za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków są prowadzone przez p.wk. z odbiorcami usług na podstawie określonych w taryfach cen i stawek opłat oraz ilości dostarczonej wody i odprowadzonych ...