Instytucja zabezpieczenia roszczeń

Sejm uchwalił 20 lipca ub.r. kilka ustaw wprowadzających zmiany do ustawy o odpadach z 14 grudnia 2012 r. (DzU z 2018 r. poz. 992, ze zm.). W poprzednich miesiącach omówiono szereg zmian dotyczących przepisów o zezwoleniach na gospodarowanie odpadami. Poniżej dalszy ciąg analizy.

Odnosi się on do jednej z najistotniejszych ze zmian, polegającej na znacznie szerszym niż dotychczas wprowadzeniu instytucji zabezpieczenia roszczeń (art. 48a ustawy o odpadach). Instytucja ta powiązana jest z zezwoleniem w ten przede wszystkim sposób, że niewykonanie obowiązku ustanowienia zabezpieczenia roszczeń uniemożliwia uzyskanie zezwolenia (art. 48a ust. 13 ? ?W razie stwierdzenia, że zabezpieczenie roszczeń nie zostało ustanowione lub zostało ustanowione (w niewłaściwej formie lub wysokości), w szczególności w wysokości niższej niż wymagana, właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów?).

Model funkcjonowania

Instytucja zabezpieczenia roszczeń, która została wprowadzona do ustawy o odpadach nowelizacją obowiązującą od 5 września ub.r., opiera się na pewnym modelu funkcjonującym w polskim ustawodawstwie od 2001 r., wprowadzonym art. 187 Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (DzU z 2018 r. poz. 799, ze zm.), gdzie dotyczy ewentualnych roszczeń z tytułu wystąpienia negatywnych skutków w środ...