Od końca XIX w. podejmowano na ziemiach polskich istotne decyzje dotyczące usuwania odpadów. W 1913 r. w Warszawie oddano pierwszą spalarnię śmieci. Kolejną, która produkowała ciepło aż do 1954 r., wybudowano w Poznaniu w 1929 r.
Tworzono także sprzyjające rozwojowi gospodarki odpadami przepisy prawne oraz praktyczne rozwiązania usprawniające ich wykonywanie.
Po drugiej wojnie światowej w Polsce zabrakło rozwiązań, które motywowałyby przedsiębiorstwa do racjonalnej gospodarki surowcami, zwiększania wydajności produkcji, ograniczenia ilości odpadów oraz odprowadzanych zanieczyszczeń.
Przemiany ustrojowe w 1989 roku skierowały Polskę na drogę przechodzenia do demokracji parlamentarnej i gospodarki rynkowej. Centralne planowanie zostało w znacznym stopniu zastąpione pośrednim kierowaniem gospodarką przez rząd, za pośrednictwem budżetu, mechanizmów podatkowych oraz podaży pieniądza. Te przekształcenia nie pozostały bez wpływu na różne dziedziny życia społecznego – w tym także na ochronę środowiska oraz wszystkie strefy z nią związane.
Transformacja polskiej gospodarki – z centralnie planowanej na rynkową – wymusiła duże zmiany w gospodarce odpadami. Skup surowców wtórnych stał się w większości przypadków działalnością nieopłacalną zarówno dla prowadzących działalność, jak i dla mieszkańców.
Na rynku polskim działa wiele firm zajmujących się wywozem i zagospodarowaniem odpad...