Z informacji uzyskanych od członków Izby wynika, iż część gmin za obiekt budowlany, rozumiany zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. b Prawa budowlanego (P.b.), uznaje wszystkie elementy składające się na elektrownię wiatrową, co znacząco wpływa na wzrost kosztów działalności spółek.

W wielu przypadkach taka niekorzystna interpretacja podatkowa stwarza zbyt duże ryzyko, by w ogóle zdecydować się na podjęcie działalności inwestycyjnej.
Izba dokonała przeglądu systemów podatku od nieruchomości w innych krajach Unii Europejskiej. Z analizy tej wynika, iż w Polsce obciążenia podatkowe są największe – sięgają 2%. Na przykład efektywna stawka podatku od farm wiatrowych w Niemczech wynosi 0,26%, w Austrii 0,17%, a w Holandii 0,12%. W Niemczech i Austrii opodatkowaniu podlega grunt wraz z częściami składowymi, jednakże do części składowych nie zalicza się urządzeń służących do prowadzenia działalności operacyjnej. Tak wysokie koszty podatku od nieruchomości, obciążające wyłącznie elektrownie wiatrowe, stanowią poważną barierę w rozwoju tego sektora energetyki odnawialnej w Polsce.
W myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. DzU z 2002 r. nr 9, poz. 84, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Ustawa definiuje budowlę jako obiekt budowlany w rozumieniu przepisów P.b. nie będący budynkiem ani obiektem małej architektury, a ...