Zgodnie z generalną zasadą, sformułowaną w art. 26 ust. 1 ustawy z 2001 r. o odpadach, każdy posiadacz odpadów prowadzący działalność w zakresie odzysku zobowiązany jest do uzyskania decyzji administracyjnej. Jest ona nazwana przez ustawodawcę „zezwoleniem na prowadzenie działalności w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów”.
Wyjątki od tej zasady również zostały wskazane w powołanym artykule – poprzez odwołanie do art. 31 ust. 1, art. 33 ust. 2 oraz ust. 4a, a także art. 43 ust. 5. W dalszej części rozważań pominięte zostanie zagadnienie unieszkodliwiania.
Czy to wszystkie wyjątki?
Pierwszy wyjątek jest dość oczywisty – zezwolenie z art. 26 może być zastąpione inną decyzją z zakresu gospodarowania odpadami. Obejmuje to pozwolenie zintegrowane, pozwolenie na wytwarzanie odpadów oraz decyzję zatwierdzającą program gospodarowania odpadami niebezpiecznymi. Drugi z nich dotyczy sytuacji, gdy zezwolenie zastępuje się zgłoszeniem do rejestru prowadzonego przez starostę. Jest to na razie sytuacja hipotetyczna, bowiem minister właściwy ds. gospodarki nie skorzystał, jak dotąd, z możliwości wydania rozporządzenia wykonawczego, określającego rodzaje odpadów, których to może dotyczyć. Trzeci wyjątek dotyczy wykorzystania odpadów na własne potrzeby przez osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne, niebędące przedsiębiorcami. Należy przy...