O osadach ściekowych dyskutujemy od wielu lat. A przecież to ?produkt?, do powstawania którego przyczynia się każdy z nas. Niestety, wielu zapomina o tym fakcie.

Kontrowersyjną kwestią jest skład osadów, a głównie zawartość tzw. metali ciężkich, związków organicznych oraz zanieczyszczeń mikrobiologicznych i jaj pasożytów jelitowych. Zazwyczaj mówi się głównie o tzw. metalach ciężkich, których gęstość wynosi powyżej 5 g/cm3. 

W Polsce prawo zobowiązuje wytwórcę osadów do oznaczania sześciu pierwiastków: chromu, cynku, kadmu, miedzi, niklu, ołowiu i rtęci. Trzeba jednak podkreślić, że osady zawierają ich zdecydowanie więcej. Na przykład Eriksson1, badając osady w Szwecji, oznaczył aż 61 metali ciężkich, w tym srebro w ilości od 1,1 do 33 mg/kg suchej masy oraz złoto w ilości od 0,18 do 5,2 ? średnio 0,79 mg/kg suchej masy. To skądinąd ciekawe zagadnienie w kontekście dyskusji o konieczności wydobywania wielu pierwiastków z osadów, a nie tylko fosforu. Badania potwierdzają współzależność między zawartością metalu w podłożu oraz w roślinie. To z ekologicznego punktu widzenia oznacza, że im większa jest koncentracja danego metalu w glebie, tym więcej pobierają go rośliny (choć nie zawsze). Szczególnie dużą aktywnością (mobilnością) charakteryzują się kadm i cynk, średnią miedź oraz nikiel,...