Miasto jest jak mieszkanie – tylko skala przestrzeni do zagospodarowania przedmiotami codziennego użytku jest inna. Tak jak mieszkanie wypełnia się meblami o różnej funkcji, konstrukcji i formie oraz wg pewnych ogólnych reguł indywidualnych i gustów, tak również miasto bywa wypełniane „meblami”, przeznaczonymi do organizacji ładu przestrzennego.
Logistyka umeblowania miasta, a więc zagospodarowanie jego przestrzeni poszczególnymi meblami winna wprzódy odpowiedzieć na ciąg pytań. Przede wszystkim, jakie to mają być meble, komu/czemu mają służyć, dlaczego takie, a nie inne meble i gdzie je ustawić. Następnie trzeba zdefiniować użyteczność określonego mebla pod względem miejsca (dlaczego tu i po co), formy (struktura i standardy antropometryczne/ergonomiczne), dysponowania (w jakim stopniu nadaje się do przewidzianej funkcji), czasu (dostępność w miejscu i czasie popytu) i jakości (stopień spełniania wymogów grup użytkowników, np. dzieci czy niepełnosprawnych, a także bezpieczeństwa ekologicznego i zdrowotnego). Nie mniej ważne są estetyka (jak dany mebel komponuje się z otoczeniem/czy jest atrakcyjny i odpowiada stylowi epoki jego architektury), wrażliwość kulturowa (zgodność z normami obyczajowymi i prawnymi stosowanymi w kręgu bytu cywilizacyjnego), innowacyjność (jakie spełnia warunki najnowszej techniki i technologii usług, w tym w zakresie parametrów proekologicznych) or...