Zgodnie z ustawą Prawo ochrony środowiska, ochrona przed hałasem polega na zapewnieniu jak najlepszego stanu akustycznego środowiska. Można to sprowadzić do obowiązku utrzymania poziomu hałasu poniżej dopuszczalnego lub co najmniej na tym poziomie oraz zmniejszania go przynajmniej do dopuszczalnego, gdy nie jest on dotrzymany.

Dla oceny stanu akustycznego ważne są wszystkie źródła hałasu (dźwięku) powstałego wskutek emisji z zakładów (działalność gospodarcza) lub w inny sposób. Podstawą oceny były wcześniej ustalane dość arbitralnie dopuszczalne poziomy hałasu. W 2005 r. ustawodawca wprowadził nową instytucję, tzw. wskaźników hałasu. Obecnie stanowią one podstawę zarówno do prowadzenia długookresowej polityki w zakresie ochrony środowiska przed hałasem, jak i ustalania oraz kontroli warunków emisji hałasu. Jest w tym jednak pewien pozór, bowiem nie zastępują one dopuszczalnych poziomów hałasu. Stanowią jednak podstawę do ustalania ich wartości.
 
Podział wskaźników
Wzorem dyrektywy 2002/49/WE, ustawa wprowadza dwa rodzaje wskaźników hałasu. Pierwsze mają zastosowanie do prowadzenia długookresowej polityki w zakresie ochrony środowiska przed hałasem – co może wyrażać się przede wszystkim tworzeniem map akustycznych oraz opracowywaniem programów naprawczych. Wskaźniki drugiego rodzaju służą do ustalania i kontroli warun...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?