Na rozwój diagnostyki drzew w naszym kraju składa się wiele czynników, m.in.: zmiany regulacji prawnych, wyroki sądów dotyczące odpowiedzialności zarządców terenu, wzrost społecznej świadomości na temat znaczenia drzew czy ekstremalne zjawiska pogodowe skutkujące upadkami drzew. Coraz częściej wdrażane jest także systemowe zarządzanie drzewostanem, którego podstawę stanowi prawidłowa inwentaryzacja i ocena stanu wyjściowego. Od efektów oceny, szczególnie w zakresie stanu zdrowotnego drzewa i poziomu zagrożenia, jakie stwarza dla otoczenia, zależy możliwość usunięcia go, konieczność poniesienia opłat związanych z wycinką czy dopuszczalny zakres prac w drzewostanie (np. redukcji korony). Ocena drzewa powinna być zatem trafna, oparta na rzetelnej wiedzy i doświadczeniu, obiektywna oraz udokumentowana dowodami zebranymi w procesie diagnozy. Od niej zależy bowiem z jednej strony decyzja o losie drzewa, a z drugiej bezpieczeństwo w jego otoczeniu. Błąd może powodować poważne i często nieodwracalne skutki.

 

Rozwój standardów i kompetencji

Obecnie w Polsce nie mamy ani jednolitych standardów oceny drzew, ani ogólnie przyjętego systemu szkoleń i uznawania kwalifikacji w tym obszarze. Część zamawiających radzi sobie z tym, żądając potwierdzenia wykonywania w przeszłości określonego typu prac czy też dopuszczając jedynie wybrane kwalifikacje, np. rzeczoznawców określonych organizacji eksperckich lub konkretne certyfikacje arbor...