Motywacja, jako jedna z czterech klasycznych funkcji zarządzania organizacją, nabiera szczególnego znaczenia w pracy zespołowej. Sukces drużyny tworzą zarówno sami zawodnicy, jak i ich trener. Zespołowe powodzenie jest niemożliwe bez istotnego udziału kierownika.

Badania dowodzą, że o ile awans zwykłych pracowników w 90% zależy od ich wiedzy technicznej, a tylko w 10% od umiejętności kierowania innymi, to w przypadku menedżera wiedza techniczna rzutuje w 20% na sprawność działania, a pozostałe 80% to doświadczenie i sztuka. Szef musi umieć motywować podległych mu pracowników do zaangażowania się w to, co robią. Pracownik musi być świadomy, po co wykonuje daną czynność i czemu ma ona służyć. Tylko 5% do 10% potencjału zawartego w człowieku wykorzystywana jest w miejscu pracy. Pozostała energia spożytkowana jest na szukanie dodatkowych zajęć poza firmą.

Czynniki mobilizujące
Powszechnie uważa się, że głównym czynnikiem motywującym pracowników jest zwiększenie wynagrodzenia. W praktyce okazuje się, że istotniejszą rolę motywacyjną mają wewnętrzne czynniki, podkreślające przekonanie o dowartościowaniu i słuszności tego, co się wykonuje. W systemie nagradzania i karania skuteczniejszą formą są nagrody. Kara zniechęca do wydajniejszej i efektywniejszej pracy. Zanim kierownik zdecyduje się nałożyć karę, powinien poznać powody złej pracy. Może przyczyna leży w źle dobranym stanowisku pracy, monotonii spowodowanej powtarzalnością operacji, w brak...