Leszczyna turecka
Leszczyna turecka (Corylus colurna) w stanie naturalnym występuje przede wszystkim na Bałkanach, między środkową Grecją a doliną Dunaju oraz w północnej Turcji i na Kaukazie. W krajach śródziemnomorskich była uprawiana już w starożytności. Do Europy Środkowej została wprowadzona w końcu XVI w., a do Polski w połowie XIX w.
Charakterystyczne cechy
W odróżnieniu od naszej rodzimej leszczyny pospolitej (Corylus avellana) rosnącej w formie krzewów różnej wysokości, leszczyna turecka jest drzewem dorastającym do wysokości 25 m. Tworzy prosty pień i regularną, stożkowatą, gęsto ulistnioną koronę. Dopiero u drzew starszych korona staje się luźniejsza i osiąga szerokość 8-12 m. Kora na pniu i na grubszych gałęziach jest szara do jasnożółto-szarej, u starych drzew brązowa, skorkowaciała i łuszcząca się tarczkowato dzięki podłużnym spękaniom. Młode pędy już jesienią pokrywają się jasnoszarą, cienką warstwą korka.
Liście są szerokojajowate, długości 8-12 cm, ułożone skrętolegle, ciemnozielone, jesienią złocistozielone, i przed zimą opadają. Kwiaty męskie i żeńskie rozwijają się na tym samym drzewie, czyli jest to roślina jednopienna. Męskie – w formie zwieszających się kotków długości do 12 cm – przeciętnie pojawiają się w marcu, zaś podczas łagodnej zimy 2006/2007 w Poznaniu były rozwinięte już w drugiej połowie stycznia 2...
Charakterystyczne cechy
W odróżnieniu od naszej rodzimej leszczyny pospolitej (Corylus avellana) rosnącej w formie krzewów różnej wysokości, leszczyna turecka jest drzewem dorastającym do wysokości 25 m. Tworzy prosty pień i regularną, stożkowatą, gęsto ulistnioną koronę. Dopiero u drzew starszych korona staje się luźniejsza i osiąga szerokość 8-12 m. Kora na pniu i na grubszych gałęziach jest szara do jasnożółto-szarej, u starych drzew brązowa, skorkowaciała i łuszcząca się tarczkowato dzięki podłużnym spękaniom. Młode pędy już jesienią pokrywają się jasnoszarą, cienką warstwą korka.
Liście są szerokojajowate, długości 8-12 cm, ułożone skrętolegle, ciemnozielone, jesienią złocistozielone, i przed zimą opadają. Kwiaty męskie i żeńskie rozwijają się na tym samym drzewie, czyli jest to roślina jednopienna. Męskie – w formie zwieszających się kotków długości do 12 cm – przeciętnie pojawiają się w marcu, zaś podczas łagodnej zimy 2006/2007 w Poznaniu były rozwinięte już w drugiej połowie stycznia 2...
