W Polsce oczyszczanie ścieków na wsi oraz na terenach o rozproszonej zabudowie jest prowadzone w lokalnych systemach, najczęściej – w osadnikach gnilnych. Wprowadzane obecnie małe oczyszczalnie ścieków, zapewniające oczyszczanie biologiczne, stanowią najczęściej filtry gruntowe, drenaże rozsączające oraz – w wypadku większych ilości ścieków – również złoża biologiczne i technologie wykorzystujące osad czynny, m.in. SBR.

Powstające w tych obiektach osady wstępne oraz nadmierne muszą podlegać unieszkodliwianiu. W warunkach wiejskich problem ten jest zupełnie nierozwiązany.
Jedną z możliwości rozwiązania problemu osadów ścieków w skali lokalnej są naturalne metody unieszkodliwiania osadów, które umożliwiają przebieg wielokierunkowych procesów biologicznych w osadach. Jedną z nich jest metoda symulująca procesy zachodzące w ekosystemach bagiennych, zwana metodą hydrofitową. Polega ona na przeróbce osadów ściekowych w obiektach zasiedlonych roślinnością hydrofitową. Obecność roślin hydrofitowych umożliwia szybsze odwodnienie osadów oraz rozwój mikroorganizmów heterotroficznych, w strefie korzeni i kłączy, przyspieszający proces unieszkodliwiania osadów. Obiekty hydrofitowe można instalować w dowolnych warunkach terenowych. Ich olbrzymią zaletą jest mała energochłonność. Są również stosunkowo proste w budowie i obsłudze oraz tanie w eksploatacji.

Podstawy teoretyczne
W ciągu ostatnich kilku lat podejmowane są próby wykorz...