Odorotwórcza uciążliwość oczyszczalni ścieków powinna być powodem podejmowania stosownych środków zaradczych. Jedną z metod, niekiedy jedyną, jest dezodoryzacja wywiewanych z oczyszczalni, zanieczyszczonych odorantami gazów.

Pod pojęciem gazów należy rozumieć powietrze zanieczyszczone odorantami. Ich emisja ma miejsce zwykle w obiektach o przestarzałej technologii, błędnie zaprojektowanych lub znacznie przeciążonych. Niekiedy instalacje do dezodoryzacji gazów wywiewanych z oczyszczalni ścieków stosuje się także profilaktycznie dla nowo budowanych obiektów, zwłaszcza wtedy, gdy są one (zwykle z konieczności) lokowane w pobliżu osiedli mieszkaniowych.
Pierwszym krokiem w procesie dezodoryzacji gazów z rozpatrywanych obiektów jest ich hermetyzacja i ujęcie w emisję zorganizowaną. Wśród obiektów emitujących odoranty są takie, które zwykle są umiejscowione w budynkach (np. kraty, pompownie) – wtedy ujęcie zanieczyszczonego nimi powietrza można zapewnić poprzez system wentylacji wywiewnej – oraz takie (np. osadniki i piaskowniki), które można hermetyzować poprzez instalowanie szczelnych kopuł, np. z żywic syntetycznych, na konstrukcjach stalowych.
W rozwiniętych krajach Europy uciążliwość odorotwórczych emisji z oczyszczalni ścieków od dziesięcioleci była problemem. Działania podejmowane dla jego rozwiązania zaowocowały opracowaniem (lub zaadaptowaniem do tego celu) wielu technik dezodoryzacji. Mając na uwadze teoretyczne podstawy rozpatrywany...