Dialog powinien służyć równoważeniu oczekiwań mieszkańców z rzeczywistymi możliwościami ich zaspokajania i budować klimat zaufania społecznego. W takim dialogu mogą się rodzić wskazania do opracowania planów zagospodarowania przestrzennego i tworzenia ich koncepcji, a także realizacji programów rewaloryzacji.

Efektywne angażowanie mieszkańców w zarządzanie przestrzenią nie może być ograniczone tylko do obligatoryjnych konsultacji przy sporządzanych incydentalnie planach zagospodarowania przestrzennego czy studiach gminnych. Problemy i konflikty przestrzenne pojawiają się w sposób nieunikniony i ciągły na całym obszarze miasta w wyniku zmieniających się zamierzeń inwestycyjnych zarówno podmiotów prywatnych, jak i władz publicznych, a także z powodu powstawania dysfunkcji w zagospodarowaniu przestrzennym wynikających ze zmian w potrzebach i zachowaniach ludności.

Władze publiczne powinny wykorzystywać dialog społeczny do rozpoznawania potrzeb, wczesnego wykrywania potencjalnych konfliktów, wyjaśniania swojej polityki przestrzennej i przekonywania do swoich zamierzeń.

Ruchy miejskie

Inicjatorami dialogu społecznego w sprawach zagospodarowania i użytkowania przestrzeni stają się coraz częściej stowarzyszenia mieszkańców, organizacje pozarządowe, różne grupy społeczne, działacze i twórcy kultury. Te podmioty podejmują działania lub wychodzą z konstruktywnymi propozycjami działań zmieniających ich bezpo...