Pomiary przeprowadzone na 34 krajowych składowiskach wskazują jednoznacznie, że problem gazów toksycznych i odorów w ostatnich latach wciąż narasta. Nie podlegają one bowiem obowiązkowemu monitoringowi, co powoduje marginalizację problemu. Z drugiej strony, rozprzestrzenianie się odorów wokół składowiska (oprócz skażenia bakteriologicznego terenu) jest głównym powodem niezadowolenia i protesów mieszkańców rejonu istniejących i projektowanych wysypisk.


Z emisją biogazu łączy się emisja odorów i gazów toksycznych, takich jak tlenek węgla, siarkowodór czy cyjanowodór. Biogaz jest ich nośnikiem. Problemu ich neutralizacji nie opanowano na żadnym z krajowych składowisk. Biorąc ten fakt pod uwagę, uznano za konieczne przybliżenie zagadnienia użytkownikom i zarządcom składowisk odpadów komunalnych oraz decydentom, tak aby mogli podjąć rozsądne decyzje, zarówno pod względem merytorycznym, jak i ekonomicznym.

Emisja gazów toksycznych i odorów

Z formalnego punktu widzenia1 nie istnieją przeszkody prawne, które uniemożliwiałyby zarządcy składowiska wystąpienie o rozszerzenie listy monitorowanych parametrów biogazu np. o H2S, HCN, NH3, czy CO, tym bardziej, że stosowane urządzenia do badania składu gazu zwykle to umożliwiają. Znajomość stężeń gazów toksycznych w powietrzu na składowisku pozwala oszacować zagrożenie zdrowia pracującej tu obsługi. Ilość związków toksycznych zatrzymanych w płucach człow...