W wyniku oddziaływania złożonego świata mikroorganizmów, wytwarzanie metanu zachodzi w przyrodzie w naturalnych warunkach, które istnieją np. w warstwach mułu, torfowiskach czy na obszarach pól uprawnych zalanych wodą. Proces ten może zachodzić również w sztucznie stworzonych warunkach – komorach fermentacyjnych, gdzie na skutek fermentacji metanowej uzyskuje się biogaz.

W Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z 30 maja 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązku zakupu energii elektrycznej i ciepła z OZE po raz pierwszy w Polsce podana została definicja biogazu, czyli gazu pozyskanego z biomasy, w szczególności z instalacji przeróbki odpadów zwierzęcych lub roślinnych, oczyszczalni ścieków i składowisk odpadów.
Jak wynika z tej definicji, biogaz może być otrzymywany z gnojowicy, gnojówki, obornika, pomiotu kurzego, odpadków roślinnych, ścieków z zakładów przetwórstwa spożywczego (rzeźni, mleczarni, przetwórstwa mięsnego), osadów ze ścieków komunalnych i frakcji organicznej na wysypiskach.
W różnych krajach różne są podstawy rozwoju technologii biogazowych.
W Japonii technologie produkcji biogazu rozwinęły się na bazie technologii europejskich głównie w celu przetwarzania gnojowicy, ale powstają też mniejsze inwestycje w celu wykorzystania odpadków organicznych z gospodarstw domowych i jadłodajni. Poza krajami europejskimi w obu Amerykach i Australii pracują instalacje wykorzystujące odchody i odpady produk...