Możliwości wprowadzenia do KSE mocy z MEW na Bałtyku
Ostatni okres rozwoju energetyki wiatrowej cechuje zwiększona dynamika. 1,3 GW zainstalowanej dotychczas mocy dotyczy jednak wyłącznie lądowych farm wiatrowych. Duże nadzieje na wywiązanie się z unijnego celu 3x20 związane są również z rozwojem morskich farm wiatrowych.
Morskie farmy wiatrowe (MFW), tzw. offshore, z racji ich lokalizacji charakteryzują się większym współczynnikiem wykorzystania mocy zainstalowanej, który wynosi ok. 0,35 – 0,40 (0,2 – 0,25 na lądzie). Oznacza to, iż farma wiatrowa offshore wyprodukuje ok. 60 – 70% więcej energii elektrycznej niż farma o takiej samej mocy na lądzie.
Niezbędny rozwój sieci
Polskie Towarzystwo Energetyki Wiatrowej w Gdańsku (PTEW) szacuje potencjał energetyki wiatrowej w polskiej części Bałtyku na ok. 8 GW1. Potencjał rynkowy oceniany jest na 0,5-1 GW w 2020 r. oraz do ok. 7,5 GW w 2030 r. W Krajowym Planie Działań (KPD) w scenariuszu najbardziej prawdopodobnym przyjęto, iż do końca 2020 r. na Morzu Bałtyckim zostanie zainstalowanych w morskich farmach wiatrowych ok. 500 MW.
Budowa i przyłączenie wystarczającej liczby OZE nie są jedynymi wyzwaniami, przed jakimi stoi polska elektroenergetyka. Musi ona także zmierzyć się z problemami tzw. energetyki konwencjonalnej.
Wiele bloków energetycznych w KSE charakteryzuje się już znacznym wyek...
