Na ratunek Zatoce
Początki Komunalnego Związku Gmin z siedzibą we Władysławowie sięgają 1991 r., kiedy to zapadła decyzja o podziale Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Gdyni.
Firma ta posiadała zakłady w Kościerzynie, Kartuzach, Wejherowie oraz Władysławowie i odpowiadała za gospodarkę wodno-ściekową na tym obszarze. Zakład we Władysławowie obsługiwał teren obejmujący miejscowości od Karwi poprzez Ostrowo, Jastrzębią Górę, Władysławowo, Puck do Jastarni, Juraty i Helu (obszar czterech gmin).
Rada Miasta Gdyni – organ założycielski Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji – w czerwcu 1991 r. podjęła uchwałę o przekazaniu gminom Puck, Hel, Władysławowo i Jastarnia majątku OPWIK zlokalizowanego na ich terenach. Hel i Puck powierzyły jego eksploatację przedsiębiorstwom już działającym na ich terenach, a gminy Władysławowo i Jastarnia, w oparciu o przepisy ustawy o samorządzie terytorialnym, podjęły uchwały o utworzeniu Komunalnego Związku Gmin z siedzibą we Władysławowie. Tym samym 16 września 1991 r. Związek został wpisany do rejestru związków międzygminnych.
KZG funkcjonuje na obszarze 46,4 km2, który zamieszkuje ok. 20 tys. osób (do tego dochodzi duża liczba turystów). Zadania Związku określa statut, a dotyczą one wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków, składowisk i utylizacji odpadów komunalnych, ochrony środowiska w zakresie dotyczącym powietrza atmosferycznego, lasów i wód oraz turystyki. Pierwszym zadaniem inwestycyjnym, które podjął Związek (w 1992 r.), było dokończenie Helskiej Magistrali Wodociągowej (długości 26,1 km), której budowę rozpoczęto jeszcze przed powołaniem KZG. Oddanie jej do eksploatacji pozwoliło na zaopatrzenie w wodę miejscowości, w których mieszkańcy korzystali ze studni przydomowych (z wodą niespełniającą żadnych norm). Kolejną inwestycją była realizacja ujęcia i stacji uzdatniania wody w Cetniewie – SUW „Cetniewo” o wydajności 400 m3/h. Konieczność budowy tej stacji wynikała przede wszystkim z potrzeby zredukowania ponadnormatywnych wartości związków żelaza i manganu zawartych w wodzie do wielkości wymaganych przepisami. Stacja wyposażona jest w automatykę procesową, która pozwoliła na wyeliminowanie stałego nadzoru. SUW „Cetniewo” oddano do eksploatacji 28 czerwca 1995 r.
Ochrona wód
Celem zainicjowanego przez EkoFundusz Programu ochrony wód Zatoki Puckiej i Gdańskiej było uporządkowanie gospodarki wodno-ściekowej w tym rejonie poprzez całkowitą eliminację dopływu nieoczyszczonych ścieków z nadmorskich miejscowości. Do osiągnięcia tego celu konieczna była realizacja siedmiu zadań inwestycyjnych.
W 1994 r. Związek został wyznaczony przez wojewodę gdańskiego do realizacji jednego z nich. Przedsięwzięcie nr 3 Programu miało na celu uporządkowanie gospodarki wodno-ściekowej w rejonie Zatoki Puckiej i Morza Bałtyckiego. Jego całkowity koszt to 24,3 mln zł, a realizacja obejmowała okres od kwietnia 1994 r. do maja 1999 r. Związek przy jego realizacji działał w imieniu wojewody pomorskiego, Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku, EkoFunduszu, miast Puck i Władysławowo, gminy Puck oraz Spółki Wodno-Ściekowej „Swarzewo”.
Ryby dla Zatoki
W lipca 1998 r. w siedzibie Związku podjęto decyzję o stworzeniu programu obejmującego całokształt działań dotyczących odtwarzania zasobów rybnych w Zatoce Puckiej. KZG w imieniu siedmiu gmin, tj. miast Gdynia, Hel, Jastarnia, Władysławowo i Puck oraz gmin Kosakowo i Puck, został wytypowany na inwestora zastępczego. Cel programu to odtworzenie zasobów najważniejszych gatunków ryb tego akwenu do poziomu gwarantującego funkcjonowanie tradycyjnego rybołówstwa łodziowego oraz wędkarstwa rekreacyjnego, a także utrzymanie różnorodności gatunkowej ichtiofauny Zatoki Puckiej. Zatoka była w przeszłości akwenem bogatym w ryby (ponad 60 gatunków). Jednak od początku lat 70. stopniowo zaczęły spadać połowy węgorza, siei, szczupaka, belony, okonia, a w latach 80. także płoci. Rosły natomiast zasilane sztucznym zarybieniem połowy trzech gatunków łososiowatych (troci, pstrąga tęczowego i łososia). Prawie całkowicie zniknęły odbywające się w tym akwenie rozrody gatunków rodzimych, tj. siei, szczupaka i płoci. Poważnie obniżyły się ilości okonia i belony. Pozwala to sądzić, że w pierwszym okresie życia ich ikra, larwy i stadia postlarwalne były i są szczególnie narażone na działanie czynników destrukcyjnych. Przy znacznym uproszczeniu przyjmuje się, że główne czynniki zaniku ryb były antropogenne (zanieczyszczenia, przełowienie stad podstawowych i niszczenie tarlisk), a do tego doszła jeszcze ekspansja gatunków marginalnych i inwazja gatunków obcych. Gdy w ostatnich latach poprawiła się jakość wód Zatoki Puckiej, stało się możliwe odtworzenie istniejącej tam kiedyś ichtiofauny. Konieczna była ingerencja człowieka. Program jest prowadzony od 2002 r. na terenie oczyszczalni ścieków „Swarzewo”. Powstał tam specjalny staw rybny, w którym hodowane są m.in. takie gatunki jak sieja i płoć. W wyniku projektu każdego roku następuje restytucja cennych gatunków ryb w Zatoce Puckiej. Partnerami projektu są EkoFundusz, NFOŚiGW, WFOŚiGW, Urząd Marszałkowski, Starostwo Powiatowe w Pucku oraz wszystkie gminy zatokowe.
Nowa rola
W grudniu 2002 r. KZG powołał do życia Międzygminne Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji „EKOWIK”, zgodnie z ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Od tego momentu dotychczasowa działalność eksploatacyjna wod-kan Związku przeszła w całości w ręce EKOWIK-u (100% kapitału należy do KZG). Związek zajmuje się przygotowaniem projektów z udziałem zewnętrznych źródeł finansowania w imieniu sześciu gmin powiatu puckiego zarówno w zakresie gospodarki wodno-ściekowej (projekt „Uporządkowanie gospodarki wodno-ściekowej strefy nadmorskiej w rejonie Półwyspu Helskiego” o wartości 166 mln zł), jak i gospodarki odpadami. Prowadzi także ośrodek zarybieniowy w oczyszczalni „Swarzewo”. Dzięki Związkowi udaje się też podjąć wspólne działania w zakresie infrastruktury turystycznej (m.in. budowa ścieżek rowerowych), a wszystko to dla podniesienia walorów środowiskowych i kulturowych tego cennego zakątku naszego kraju.
Firma ta posiadała zakłady w Kościerzynie, Kartuzach, Wejherowie oraz Władysławowie i odpowiadała za gospodarkę wodno-ściekową na tym obszarze. Zakład we Władysławowie obsługiwał teren obejmujący miejscowości od Karwi poprzez Ostrowo, Jastrzębią Górę, Władysławowo, Puck do Jastarni, Juraty i Helu (obszar czterech gmin).
Rada Miasta Gdyni – organ założycielski Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji – w czerwcu 1991 r. podjęła uchwałę o przekazaniu gminom Puck, Hel, Władysławowo i Jastarnia majątku OPWIK zlokalizowanego na ich terenach. Hel i Puck powierzyły jego eksploatację przedsiębiorstwom już działającym na ich terenach, a gminy Władysławowo i Jastarnia, w oparciu o przepisy ustawy o samorządzie terytorialnym, podjęły uchwały o utworzeniu Komunalnego Związku Gmin z siedzibą we Władysławowie. Tym samym 16 września 1991 r. Związek został wpisany do rejestru związków międzygminnych.
KZG funkcjonuje na obszarze 46,4 km2, który zamieszkuje ok. 20 tys. osób (do tego dochodzi duża liczba turystów). Zadania Związku określa statut, a dotyczą one wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków, składowisk i utylizacji odpadów komunalnych, ochrony środowiska w zakresie dotyczącym powietrza atmosferycznego, lasów i wód oraz turystyki. Pierwszym zadaniem inwestycyjnym, które podjął Związek (w 1992 r.), było dokończenie Helskiej Magistrali Wodociągowej (długości 26,1 km), której budowę rozpoczęto jeszcze przed powołaniem KZG. Oddanie jej do eksploatacji pozwoliło na zaopatrzenie w wodę miejscowości, w których mieszkańcy korzystali ze studni przydomowych (z wodą niespełniającą żadnych norm). Kolejną inwestycją była realizacja ujęcia i stacji uzdatniania wody w Cetniewie – SUW „Cetniewo” o wydajności 400 m3/h. Konieczność budowy tej stacji wynikała przede wszystkim z potrzeby zredukowania ponadnormatywnych wartości związków żelaza i manganu zawartych w wodzie do wielkości wymaganych przepisami. Stacja wyposażona jest w automatykę procesową, która pozwoliła na wyeliminowanie stałego nadzoru. SUW „Cetniewo” oddano do eksploatacji 28 czerwca 1995 r.
Ochrona wód
Celem zainicjowanego przez EkoFundusz Programu ochrony wód Zatoki Puckiej i Gdańskiej było uporządkowanie gospodarki wodno-ściekowej w tym rejonie poprzez całkowitą eliminację dopływu nieoczyszczonych ścieków z nadmorskich miejscowości. Do osiągnięcia tego celu konieczna była realizacja siedmiu zadań inwestycyjnych.
W 1994 r. Związek został wyznaczony przez wojewodę gdańskiego do realizacji jednego z nich. Przedsięwzięcie nr 3 Programu miało na celu uporządkowanie gospodarki wodno-ściekowej w rejonie Zatoki Puckiej i Morza Bałtyckiego. Jego całkowity koszt to 24,3 mln zł, a realizacja obejmowała okres od kwietnia 1994 r. do maja 1999 r. Związek przy jego realizacji działał w imieniu wojewody pomorskiego, Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku, EkoFunduszu, miast Puck i Władysławowo, gminy Puck oraz Spółki Wodno-Ściekowej „Swarzewo”.
Ryby dla Zatoki
W lipca 1998 r. w siedzibie Związku podjęto decyzję o stworzeniu programu obejmującego całokształt działań dotyczących odtwarzania zasobów rybnych w Zatoce Puckiej. KZG w imieniu siedmiu gmin, tj. miast Gdynia, Hel, Jastarnia, Władysławowo i Puck oraz gmin Kosakowo i Puck, został wytypowany na inwestora zastępczego. Cel programu to odtworzenie zasobów najważniejszych gatunków ryb tego akwenu do poziomu gwarantującego funkcjonowanie tradycyjnego rybołówstwa łodziowego oraz wędkarstwa rekreacyjnego, a także utrzymanie różnorodności gatunkowej ichtiofauny Zatoki Puckiej. Zatoka była w przeszłości akwenem bogatym w ryby (ponad 60 gatunków). Jednak od początku lat 70. stopniowo zaczęły spadać połowy węgorza, siei, szczupaka, belony, okonia, a w latach 80. także płoci. Rosły natomiast zasilane sztucznym zarybieniem połowy trzech gatunków łososiowatych (troci, pstrąga tęczowego i łososia). Prawie całkowicie zniknęły odbywające się w tym akwenie rozrody gatunków rodzimych, tj. siei, szczupaka i płoci. Poważnie obniżyły się ilości okonia i belony. Pozwala to sądzić, że w pierwszym okresie życia ich ikra, larwy i stadia postlarwalne były i są szczególnie narażone na działanie czynników destrukcyjnych. Przy znacznym uproszczeniu przyjmuje się, że główne czynniki zaniku ryb były antropogenne (zanieczyszczenia, przełowienie stad podstawowych i niszczenie tarlisk), a do tego doszła jeszcze ekspansja gatunków marginalnych i inwazja gatunków obcych. Gdy w ostatnich latach poprawiła się jakość wód Zatoki Puckiej, stało się możliwe odtworzenie istniejącej tam kiedyś ichtiofauny. Konieczna była ingerencja człowieka. Program jest prowadzony od 2002 r. na terenie oczyszczalni ścieków „Swarzewo”. Powstał tam specjalny staw rybny, w którym hodowane są m.in. takie gatunki jak sieja i płoć. W wyniku projektu każdego roku następuje restytucja cennych gatunków ryb w Zatoce Puckiej. Partnerami projektu są EkoFundusz, NFOŚiGW, WFOŚiGW, Urząd Marszałkowski, Starostwo Powiatowe w Pucku oraz wszystkie gminy zatokowe.
Nowa rola
W grudniu 2002 r. KZG powołał do życia Międzygminne Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji „EKOWIK”, zgodnie z ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Od tego momentu dotychczasowa działalność eksploatacyjna wod-kan Związku przeszła w całości w ręce EKOWIK-u (100% kapitału należy do KZG). Związek zajmuje się przygotowaniem projektów z udziałem zewnętrznych źródeł finansowania w imieniu sześciu gmin powiatu puckiego zarówno w zakresie gospodarki wodno-ściekowej (projekt „Uporządkowanie gospodarki wodno-ściekowej strefy nadmorskiej w rejonie Półwyspu Helskiego” o wartości 166 mln zł), jak i gospodarki odpadami. Prowadzi także ośrodek zarybieniowy w oczyszczalni „Swarzewo”. Dzięki Związkowi udaje się też podjąć wspólne działania w zakresie infrastruktury turystycznej (m.in. budowa ścieżek rowerowych), a wszystko to dla podniesienia walorów środowiskowych i kulturowych tego cennego zakątku naszego kraju.
