Niemiecka ustawa OZE: Erneuerbare-Energien-Gesetz (EEG)
W 1990 roku przyjęta została przez niemiecki parlament pionierska ustawa w zakresie wspierania OZE – STREG (Stromeinspeisungsgesetz). Wprowadziła ona system feed in tariffs – obowiązek zakupu energii elektrycznej produkowanej z OZE (podobnie jak w EEG, ale z limitami produkcji).
Dzięki ustawie STREG nastąpił rozwój wykorzystania OZE, lecz głównie w sektorze energetyki wiatrowej. Eksploatacja pozostałych OZE miała miejsce w niewielkim zakresie, bo feed-in tariffs były zbyt niskie. Przewidziano limity dla produkcji energii z fotowoltaiki i wiatru, tzn. po przekroczeniu ustalonej wielkości produkcji kolejne, nowe instalacje nie otrzymywały już dopłaty. Dlatego na przełomie 1999/2000 konieczne stało się zniesienie tych limitów oraz zwiększenie feed-in tariffs dla pozostałych OZE.
Wówczas rozpoczęły się prace nad EEG. Co istotne, to nie pracownicy ministerstw napisali EEG, ponieważ kierują się oni podobnymi schematami myślenia jak przedstawiciele konwencjonalnego sektora energetycznego. Twórcami EEG byli posłowie niemieckiego parlamentu z frakcji Zielonych i SPD, m.in. Hans-Josef Fell z partii Zielonych.
Najważniejsze zasady funkcjonowania EEG
