Jeż – największy polski ssak owadożerny – wyłania się ze swojej kryjówki tuż po zapadnięciu zmierzchu. Przez całą noc intensywnie przemierza zagajniki, parki, ogrody, polne miedze i trawniki w poszukiwaniu pokarmu.

Długość ciała jeża europejskiego to 20–30 cm, ogona  2–5 cm, a jego ciężar dochodzi nawet do 1,2 kg. Długość kolców wynosi 2–3 cm. Ubarwienie zwierzęcia jest szarobrunatne, a po stronie brzusznej białoszare lub brunatne. Czasami można spotkać osobniki zupełnie białe, czyli albinosy, ale niestety, jeże takie mają problemy ze znalezieniem pożywienia i z ukryciem się przed wrogami. Ich biały kolor sierści i kolców widoczny jest nawet z daleka, gdy panuje półmrok.

Jeż europejski ma dobry słuch i węch. Jego spiczasty i zawsze wilgotny nos jest bardzo ruchliwy i tak jak u wszystkich owadożernych – stanowi doskonały narząd czuciowy. Jeśli coś zainteresuje jeża, wówczas momentalnie jest obwąchiwane. Zwierzę przy tym głośno sapie i parska, unosząc co jakiś czas swój ryjek. Każdy przerażony osobnik natychmiast zwija się w kulkę i długo pozostaje w tej pozycji. Dopiero gdy niebezpieczeństwo minie, a w pobliżu jeż nie będzie wyczuwał żadnych drgań, zaczyna powracać do właściwej pozycji ciała.

Poza Europą jeże żyją również na afrykańskich i&nbs...