Jan Jerzmański

Dla ochrony środowiska przed hałasem stosowane są niemal wszystkie podstawowe instrumenty prawne zawarte w Prawie ochrony środowiska oraz ogólne zasady ochrony zasobów środowiska. Zgodnie z art. 112 P.o.ś., ochrona przed hałasem polega na zapewnieniu jak najlepszego stanu akustycznego środowiska.
Dla oceny stanu akustycznego ważne są wszystkie źródła hałasu (dźwięku). Podstawą oceny są dopuszczalne poziomy hałasu. W art. 3 pkt 27 P.o.ś. zdefiniowano pojęcie poziomu hałasu jako „równoważny poziom dźwięku A wyrażony w decybelach”. Dopuszczalne poziomy hałasu określone są w dwóch rozporządzeniach Ministra Środowiska: z 9 stycznia 2002 r. w sprawie wartości progowych poziomów hałasu (DzU nr 8, poz. 81) i nowym z 29 lipca 2004 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (DzU nr 178, poz. 1841). Odgrywają one zasadniczo inną rolę. Wydanie nowego rozporządzenia jest dobrym pretekstem do przypomnienia i uporządkowania owych zagadnień.
Pierwotna wersja tzw. ustawy wprowadzającej (DzU nr 100, poz. 1085, ze zm.) przewidywała, że do 30 czerwca 2003 r. obowiązujące poziomy hałasu określać miało nadal rozporządzenie z 1998 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, wydane na podstawie ustawy z 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska. Kolejna zmiana nastąpiła jednak wskutek przyjęcia tzw. ustawy czyszczącej (DzU z 2003 r. nr 7, poz. 78), która przedłużyła czas obowiązywania tego rozporządze...