Obowiązek zakupu energii elektrycznej i ciepła wytworzonych w źródłach odnawialnych jest bezsprzecznie podstawowym mechanizmem polskiego systemu wsparcia dla czystej energii. Postanowienia ustawy Prawo energetyczne oraz zapisów rozporządzenia Ministra Gospodarki z 15 grudnia 2000 r. nie stanowią wyjątkowej instytucji. Polskie unormowania prawne w zakresie obowiązku zakupu są podobne do regulacji niemieckich, zawartych w Akcie o Odnawialnych Źródłach Energii z 29 marca 2000 r. Również standard udziału zielonej energii, przyjęty przez wielu prawodawców stanowych USA, wykazuje znaczne zbieżności z polskim mechanizmem wsparcia.

Nowelizacja ustawy Prawo energetyczne znacznie zmodyfikowała omawiany mechanizm wsparcia. Usunięto art. 9 ust. 3 i wprowadzono nowe zapisy (art. 9a). Nowelizacja związana była z dostosowaniem do wymagań Unii Europejskiej. Równie ważnym celem było usunięcie z prawa energetycznego postanowień niezgodnych z Konstytucją RP.

Ustawa nowelizująca

Postanowienia Ustawy z 24 lipca 2002 r. o zmianie ustawy Prawo energetyczne weszły w życie 1 stycznia 2003 r. Jest to już czternasta poprawka ramowego aktu sektora energetycznego. Należy zauważyć, iż zbyt duża liczba nowelizacji powoduje enigmatyczność postanowień, określających zasady kształtowania polityki energetycznej państwa, zasady i warunki zaopatrzenia oraz użytkowania ...