W znowelizowanej Ustawie z 16 października 1991 r. o ochronie przyrody ustawodawca dokonał zasadniczej zmiany koncepcji prawnej ochrony gatunków. Odstąpił np. od zawierania w ustawie ramowych i otwartych list zakazów mających służyć ochronie gatunków, wprowadzając w to miejsce zamknięte listy zakazów i wyjątków odnoszących się do ochrony gatunkowej roślin i zwierząt.

 

Dokonana Ustawą z 7 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie przyrody (DzU z 2001 r. nr 3, poz. 21) nowelizacja odnosząca się do ówcześnie obowiązującej ustawy z 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (DzU nr 114, poz. 492, tekst jednolity DzU z 2001 r. nr 99, poz. 1079 ze zm.) doprowadziła do zasadniczej zmiany koncepcji regulacji prawnej ochrony gatunków. Dotychczasowy rozbudowany art. 27 został zredukowany do jednego zdania określającego cel ochrony gatunkowej: zabezpieczenie dziko występujących roślin i zwierząt oraz ich siedlisk, a w szczególności gatunków rzadko występujących, endemicznych, podatnych na zagrożenia i zagrożonych wyginięciem oraz objętych ochroną na podstawie umów międzynarodowych, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej. Ustawodawca odstąpił od koncepcji ustaw z lat 1934, 1949 i 1991 w brzmieniu pierwotnym, polegającej na tym, że zawierały one ramowe i otwarte listy zakazów, z których minister w rozporządzeniu wybierał te, które miały służyć...