Po II wojnie światowej wznowienie działalności ochronnej nastąpiło dość szybko. Obowiązywała wtedy jeszcze pierwsza polska Ustawa z 10 marca 1934 r. o ochronie przyrody (DzU nr 31, poz. 274) i to na jej podstawie zostały wydane akty prawne dotyczące ochrony gatunkowej.

Pierwsze powojenne zebranie organizacyjne zostało zwołane w Krakowie 31 marca 1945 r., a 25 sierpnia 1945 r. została powołana Państwowa Rada Ochrony Przyrody (PROP), w której skład weszli ? dla podkreślenia ciągłości ? wszyscy żyjący członkowie Rady, która działała przed wojną.

Pierwsze rozporządzenie o ochronie gatunkowej roślin

29 sierpnia 1946 r. minister oświaty, działając w porozumieniu z ministrem rolnictwa i reform rolnych oraz z ministrem leśnictwa, wydał rozporządzenie w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin (DzU nr 70, poz. 384). Obejmowane ochroną rośliny podzielono w § 1 na trzy grupy:

  • drzewa: poz. 1-4 (cis, limba, brzęk, brzoza ojcowska),
  • krzewy i krzewinki: poz. 5-9 (wiśnia karłowata, wawrzynek wilczełyko i wawrzynek główkowy, bluszcz, różanecznik żółty, modrzewnica północna),
  • rośliny zielne: poz. 10-29 (paprocie długosz królewski i pióropusznik strusi, wszystkie gatunki widłaków z wyjątkiem kłosów zarodnikowych, lilia złotogłów, korona kostkowata, szafran, ostnice, storczykowate z pewnymi wyjątkami, kosaćce z wyjątkiem kosaćca żółtego, zawilce narcyzowy i zwyczajny, pełniki europ...