Ochrona gruntów rolnych Cz. I
Z uwagi na swoje właściwości naturalne grunty rolne stanowią cenne dobro społeczne. Ich ochrona realizowana jest przede wszystkim za pomocą instrumentów o charakterze administracyjnoprawnym. Ustawa z 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jedn. DzU z 2004 nr 121, poz. 1266, z późn. zm.) wymienia cztery kierunki prawnej ochrony gruntów rolnych.
Są to ograniczanie przeznaczania ich na cele nierolnicze lub nieleśne, zapobieganie procesom ich degradacji i dewastacji oraz szkodom w produkcji rolniczej, powstającym wskutek działalności nierolniczej i ruchów masowych ziemi, rekultywacja i zagospodarowanie gruntów na cele rolnicze oraz zachowanie torfowisk i oczek wodnych jako naturalnych zbiorników wodnych.
Kierunki te ujmuje się w literaturze jako ochronę zarówno zasobów gruntów rolnych (ilości), jak i ich jakości oraz rekultywację i zagospodarowanie gruntów na cele rolnicze.
Z uwagi na zmniejszanie się ilości gruntów rolnych wprowadzono przepisy, które ograniczają ich przeznaczanie na cele inne niż rolne. Warto pamiętać, że grunty te nie mogą być zastąpione w rolnictwie innym środkiem produkcji. Zgodnie z podstawową zasadą zawartą w ustawie z 3 lutego 1995 r., na cele nierolnicze i nieleśne można przeznaczać przede wszystkim grunty oznaczone w ewidencji gruntów jako nieużytki, a w razie ich braku – inne grunty ...
