Ustawa z 11 lipca 2014 r. o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2014 r. nr 1101) to dość daleko idąca nowelizacja, która stanowi ukoronowanie długiej ewolucji przepisów. Ma pomóc rozwiązać problemy, jakie powstawały wskutek stosowania dotychczasowych regulacji.

Do chwili wejścia w życie w 2001 r. ustawy Prawo ochrony środowiska polskie prawo nie przewidywało specjalnych (skonkretyzowanych) obowiązków administracyjnych związanych z zagadnieniem tzw. powszechnej ochrony powierzchni ziemi ? a więc dotyczących gruntów na obszarze całego kraju, z uwzględnieniem problematyki zarówno ukształtowania powierzchni ziemi, jak i likwidacji zanieczyszczeń. Specjalne obowiązki wiązały się jedynie z zakwalifikowaniem danego terenu do kategorii gruntów rolnych lub leśnych albo zdegradowanych w wyniku działalności górniczej i polegały głównie na konieczności przywrócenia wartości użytkowej gruntu (rekultywacja).

Dwa reżimy prawne

Ustawa Prawo ochrony środowiska przyniosła istotne zmiany w opisanym stanie prawnym, choć jednocześnie utrwaliła wskazaną wyżej dychotomię. W ujęciu ustawy Prawo ochrony środowiska rekultywacja nabrała nowego znaczenia i polegała albo na właściwym ukształtowaniu terenu (przywrócenie stanu poprzedniego), albo na eliminacji zanieczyszczeń (przywrócenie do stanu zgodnego ze standardami jakości ziemi i gleby). W ujęciu ustawy o ochronie gruntów ro...