Analizę wpływu terenów zieleni na warunki odczucia cieplnego oraz ocenę ich potencjału alergennego wykonano na przykładzie dwóch osiedli mieszkaniowych w Warszawie. Usytuowane są one w tej samej odległości od centrum miasta (4,7 km), w pobliżu dużych parków. Różnią je jednak odmienne warunki.

W Europie na negatywne skutki zmian klimatu szczególnie narażeni są mieszkańcy miast. Oddychają oni zanieczyszczonym powietrzem, żyją wśród zwartej zabudowy i powierzchni nieprzepuszczalnych. Powierzchnie takie powodują (zwłaszcza nocą) podwyższenie temperatury powietrza względem obszarów otaczających, co w półroczu ciepłym utrudnia regenerację organizmu od upałów16. Średnia roczna temperatura powietrza w Warszawie wynosiła w latach 1961-1980 ok. 8°C, przy czym w centrum miasta była o 1°C wyższa niż na peryferiach20. Wraz z intensyfikacją zabudowy centrum oraz rozwojem całego miasta wzrosło natężenie zjawiska miejskiej wyspy ciepła. W latach 2002-2011 średnia roczna temperatura powietrza na Okęciu osiągnęła 8,9°C, zaś w intensywnie zabudowanym centrum Warszawy aż 10,9°C, zatem różnica między nimi wynosiła 2°C i była dwukrotnie wyższa w odniesieniu do wartości z lat 1961-19804.

Nie wszyscy mieszkańcy miast są jednakowo wrażliwi na wpływ uciążliwości związanych ze specyficznym klimatem miasta. Uważa się, że osoby starsze, małe dzieci, kobiety w ciąży, osoby z przewlekłymi chorobami układu oddechowego i sercowo-nacz...