Odpowiedzialność za szkody w środowisku: prawo polskie i wspólnotowe
Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie regulacji dotyczącej odpowiedzialności za spowodowanie pewnych rodzajów szkód w środowisku. Omówiona zostanie Ustawa z 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (DzU nr 75, poz. 793, dalej: ustawa o szkodach), a także wydane na jej podstawie dwa Rozporządzenia Ministra Środowiska: z 30 kwietnia 2008 r. w sprawie kryteriów oceny wystąpienia szkody w środowisku (DzU nr 82, poz. 501) oraz z 4 czerwca 2008 r. w sprawie rodzajów działań naprawczych oraz warunków i sposobu ich prowadzenia (DzU nr 103, poz. 664).
Zanim jednak do tego dojdzie, warto zaprezentować dyrektywę 2004/35/WE w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu, którą transponować mają ww. przepisy polskie. W związku z tym, że konieczność tej transpozycji wydaje się stanowić główną (jeśli nie jedyną) rację bytu ustawy o szkodach (o czym pisze się w uzasadnieniu do projektu ustawy – druk sejmowy 1307), jednym z istotniejszych kryteriów oceny rozwiązań ustawowych jest rzetelność i kompletność transpozycji postanowień dyrektywy.
Odpowiedzialność przewidziana w ustawie o szkodach (i w transponowanej przez nią dyrektywie) jest odpowiedzialnością publicznoprawną, którą w warunkach prawa polskiego można nazwać administracyjną1, 2. Ustawa n...
