Od 1975 roku, kiedy to ogłoszono pierwszą dyrektywę Unii Europejskiej (EEC Directives), poziom rerafinacji odpadów olejowych zaczął wzrastać. Ostatnie lata pokazały, iż słaba kondycja i niektóre luki prawne sprawiły, iż rerafinacja wchodziła na rynek europejski z wielkim oporem. W okresie, gdy pojawiły się nowoczesne i zaawansowane technologie oraz gdy przed producentami zaczęto stawiać surowe wymogi jakościowe co do produktu, przyszedł czas na odrodzenie rerafinacji w Europie i sprawdzenie wszystkich aspektów technicznych i prawnych warunkujących prawidłowe przeprowadzenia. Powodem zwrócenia szczególnej uwagi na ponowną rafinację był m.in. fakt, że przez wiele lat olej przepracowany mógł być spalany bez żadnej kontroli emisji oraz iż w krajach europejskich rocznie zrzuca się do środowiska w sumie 800 tys. ton rocznie olejów przepracowanych.

Optymistyczne perspektywy

Po kilku latach niewiadomych i trudności przemysł rerafinaryjny zaczął odgrywać znaczącą rolę w przemyśle rafineryjnym. Stało się to za sprawą działań ekologicznych i dzięki rozpowszechnianiu recyklingu i odzysku oleju, który wyrzucany do środowiska jako odpad powoduje trudne do likwidacji zanieczyszczenia. Do przyszłych zadań stawianych przez Unię Europejską należeć będzie egzekwowanie obowiązujących dyrektyw, nałożenie podatku akcy...