Przedmiotem szczególnej troski autorów Ustawy z 18 grudnia 1998 r. o wspieraniu inwestycji termomodernizacyjnej (DzU nr 162, poz. 1121, z późn. zm.) były uwarunkowania ekonomiczne. Dbano o to, aby ustawowe zalecenia, prowadzące do intensyfikacji działań na rzecz zmniejszenia zużycia energii w mieszkalnictwie, były wspierane przez siły rynkowe, w jak najmniejszym stopniu obciążając budżet państwa.

Ustawa, prócz bezpośrednich skutków rzeczowych, miała również kształtować nowy stosunek do problematyki ekonomicznej. Znaczną więc uwagę poświęcono zadaniu stosowania wskaźników efektywności ekonomicznej przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Realia życia gospodarczego i społecznego zmusiły do zmiany pierwotnej postaci ustawy na bardziej elastyczną, prowadząc do pozyskania większego zainteresowania społecznego i uruchomienia szerszego rynku poszanowania energii1. Mimo zmniejszenia nacisku na aspekty ekonomiczne w procesie opracowywania audytu energetycznego środowisko jednak uwzględniało ten aspekt w swych decyzjach, co ujawniło się zmianami w strukturze udzielanych premii termomodernizacyjnych2. Pewien segment został w praktyce wyłączony spod oddziaływania ustawy. Aby podjąć stosowne decyzje, prowadzące do ponownego jego uruchomienia, warto zastanowić się, jakiego obszaru to dotyczy i co jest tego przyczyną.

Efektywność finansowania z punktu widzenia inwestora

Podstawowym celem ustawy termomodernizacyjnej było zmniejsze...