Podmioty korzystające ze środowiska bez uzyskania wymaganego pozwolenia lub innej decyzji ponoszą opłatę podwyższoną. Wbrew pozorom, określenie wysokości należnej zapłaty nie jest wcale łatwe.
Instytucję prawną opłat podwyższonych konstruuje art. 276 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska (P.o.ś.)1. Na tle tego przepisu może pojawić się pytanie: czy opłata podwyższona jest opłatą dodatkową, tzn. zobowiązany podmiot obciążony jest opłatą podstawową i podwyższoną (w sytuacjach, kiedy przepis nakłada na niego obowiązek poniesienia takiej opłaty), czy też ponosi się ją w określonych sytuacjach, zamiast opłaty zwykłej? Według Janiny Ciechanowicz-McLean sprawa nie budzi wątpliwości. W komentarzu do ustawy stwierdza, że w przypadku obciążenia obowiązkiem poniesienia opłaty podwyższonej zobowiązany podmiot płaci stawkę sześciokrotną, czyli zarówno opłatę zwykłą, jak i podwyższoną2. Chociaż sprawa w ustawie nie została uregulowana w sposób wyraźny, z poglądem tym należałoby się zgodzić, biorąc pod uwagę wykładnię systemową przepisów działu I w tytule V ustawy P.o.ś. Przepisy te bowiem, po pierwsze, wprowadzają obowiązek ponoszenia opłaty za korzystanie ze środowiska za określone sposoby takiego korzystania, niezależnie od podstawy prawnej prowadzonej działalności, następnie zaś ustanawiają obowiązek poniesienia opłaty podwyższonej, jeżeli korzystanie cechuje się szczególną właściwością – jest prowadz...