Kwestie środowiskowe stanowią jeden z istotniejszych elementów, determinujących proces planowania przestrzennego. Trzeba zaznaczyć, że instrumentem zapewniającym uwzględnianie zrównoważonego rozwoju przy uchwalaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego (m.p.z.p.) oraz studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest przede wszystkim strategiczna ocena oddziaływania na środowisko. Osobną rolę odgrywają w tym zakresie opracowania ekofizjograficzne.

W ustawie z 27 kwietnia 2001 r. ? Prawo ochrony środowiska (DzU z 2008 r. nr 25, poz. 150, z późn. zm. ? P.o.ś.) mocno akcentuje się obowiązki środowiskowe w planowaniu przestrzennym. Można tutaj wskazać na wytyczne, zgodnie z którymi organy odpowiedzialne za poszczególne akty polityki przestrzennej powinny zapewniać warunki utrzymania równowagi przyrodniczej i racjonalną gospodarkę zasobami środowiska. W szczególności ma to być realizowane poprzez ochronę wód, gleby i ziemi przed zanieczyszczeniami, zachowanie walorów krajobrazowych, uwzględnianie potrzeb dotyczących zapobiegania ruchom masowym ziemi czy też ustalanie programów racjonalnego wykorzystywania powierzchni ziemi. Jak wskazuje się w doktrynie, tego rodzaju oczekiwania kierowane są przede wszystkim do organów odpowiedzialnych za poszczególne akty planistyczne, które będą miały obowiązek rozważyć, na ile zasadne i potrzebne jest uwzględnienie ww. celów i wartości1.

Potrzeba opraco...