Beata Raszka, Krzysztof Kasprzak

Od kilku lat widoczne jest w naszym kraju, wzorem krajów zachodniej Europy, zainteresowanie wykorzystywaniem prawa własności gruntów na rzecz ochrony przyrody i tworzenie tzw. ostoi przyrody. Ostoje przyrody, czyli obszary zakupione, dzierżawione lub użytkowane przez organizacje społeczne lub osoby fizyczne w celu ochrony ich przyrodniczych wartości nie mają jednak w naszym kraju umocowania w ustawie o ochronie przyrody8.


W 1998 r. dr Andrzej Kepel, wraz ze współpracownikami z Polskiego Towarzystwa Ochrony Przyrody "Salamandra" w Poznaniu, zaproponował szereg propozycji zmian przepisów w tym zakresie (nowelizacja Ustawy o ochronie przyrody8, Ustawy o lasach7, Ustawy -Prawo łowieckie9) i wprowadzenie społecznej ostoi przyrody jako obowiązującej prawnej formy ochrony przyrody4. Szeroką akcję w ramach realizowanego projektu "Ostoje przyrody - ochrona bioróżnorodności na szczeblu lokalnym podjął" oraz działalności statutowej rozwinął także Lubuski Klub Przyrodników w Świebodzinie, szeroko popularyzując ideę ostoi przyrody, które winny tworzyć gęstą sieć rozproszonych obiektów znaczących dla funkcjonowania krajobrazu i zachowania możliwie pełnej różnorodności przyrody3,6. W latach 1989-1990 działania na rzecz przygotowania wykazu ostoi ptaków w naszym kraju podjęło Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków1.
W opracowaniu Pols...