Tematem przewodnim konferencji, która odbyła się w Zakopanym w drugiej połowie października, była energia odnawialna w Grupie Państw Wyszehradzkich. Wśród zaproszonych referentów nie zabrakło gości z Niemiec oraz Szwecji.
Wspólnota ta powstała w 1991 r. i obejmowała trzy państwa: Czechosłowację, Węgry i Polskę – tworząc tzw. Trójkąt Wyszehradzki. W 1993 r. po rozpadzie Czechosłowacji Trójkąt przekształcił się w Grupę, czyli: Polskę, Węgry, Czechy i Słowację. Początkowym, głównym celem owych państw była współpraca z Unią Europejską i NATO w kwestii przystąpienia ich do struktur tych organizacji. Obecnie celem jest integracja zarówno wewnątrz grupy, jak i z pozostałymi państwami Unii.
Kraje te mają wiele wspólnych problemów, a wykorzystanie wzajemnych doświadczeń powinno pomóc w ich rozwiązaniu. Przykładem mogą być wymogi i zalecenia Unii Europejskiej, aby w 2020 r. osiągnąć 20-procentowy udział energii ze źródeł odnawialnych. W grupie tych państw pozytywnie wyróżnia się Słowacja, która już teraz posiada 18-procentowy udział energii z OZE oraz Czechy, które stosują równocześnie dwa systemy popierania czystej energii, czyli system stałych dopłat dla wytwórców energii odnawialnej z systemem różnych zachęt i kar, tzw. „zielonych certyfikatów”.
W niemieckim ustawodawstwie funkcjonuje ustawa Erneuerbare-Energien-Gesetz – EEG (Ustawa o priorytecie energii odnawialnej), której podstawowym zadaniem jest rozwój i promocja urządzeń i instalacji energetycznych, wykorzystujących odnawialne źródła energii. Ideą ustawy jest wspieranie przedsięwzięć i użytkowników, którym za odpowiednią cenę i w określonym czasie zabezpiecza się odbiór produkowanej energii.
W latach 2005-2006 Szwecja podjęła dalekosiężne i ważne decyzje, wpływające na rozwój branży energetycznej w najbliższym czasie. Opierając się na wymaganiach unijnych i polityce ekologicznej państwa, opracowała program polityki klimatycznej. Jej główne założenia to obniżenie emisji CO2 o 20% do 2020 r., udział biopaliw w produkcji energii na poziomie 20%, a w transporcie 10% oraz zwiększenie efektywności energii poprzez rozwiązania energooszczędne o 20%. W Szwecji dużą rolę odgrywa biogaz, który jest nośnikiem energii o dużym potencjale i różnorodności surowców, zapewnia zrównoważony rozwój na poziomie lokalnym, a także gwarantuje trwałość dostaw oraz brak negatywnych skutków dla środowiska. Umożliwia on również rozwój techniczny i jest najlepszą gwarancją bezpieczeństwa energetycznego.

(ml)