Geneza tworzenia pierwszych budowli przeciwpowodziowych jest tak długa jak historia samej inżynierii wodnej. Władca starożytnego Egiptu, Menes, przegrodził Nil błotem. Najprawdopodobniej użył on do tego glinianych tarasów lub grobli po to, aby zatrzymać wodę na nisko położonym terenie podczas corocznego cofania się powodzi.
Faraonowie w Egipcie budowali kanały1. Do najstarszych budowli ochrony przeciwpowodziowej należą wały odgradzające od rzeki miasta, osiedla, zakłady przemysłowe, trasy komunikacyjne oraz użytki rolne. Wały tego rodzaju były budowane w celu tworzenia systemu ochrony dolin rzek oraz dla ochrony mniejszych obiektów. Długość wałów ochronnych może być bardzo zróżnicowana. Delta Wisły już w XIII w. posiadała obwałowania występujące na znacznych obszarach. Kazimierz Wielki zorganizował na wielką skalę wykonanie obwałowań w okolicy Krakowa. Według ugruntowanego przekonania, wielkie budownictwo wodne jest dowodem kultury i prężności narodu2. Obwałowania należą do najczęściej spotykanych i najprostszych sposobów ochrony przed powodzią w ramach ochrony biernej.
W literaturze dotyczącej zagadnień ochrony przeciwpowodziowej wyróżnia się ochronę przeciwpowodziową: bierną i czynną. Obwałowanie nazywane jest bronią obosieczną z uwagi na to, że wały często odcinają od rzeki rozległe tereny zalewowe. Z tego powodu zmniejsza się istniejąca dotąd naturalna retencja dol...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?