Polichlorowane bifenyle określane skrótem PCB, nie występują w przyrodzie jako naturalne związki, a ich pojawienie się w środowisku naturalnym wynika z nieświadomej bądź nieodpowiedzialnej działalności człowieka.
PCB, jako wynik laboratoryjnych doświadczeń z końca XIX w., na skalę techniczną otrzymano w 1929 r. Przez czterdzieści lat produkował je przemysł chemiczny w wielu krajach świata, w całkowitej nieświadomości następstw przedostania się do środowiska naturalnego i w konsekwencji wieloletniego, niekontrolowanego obiegu w ekosystemach.
PCB – związki o korzystnych właściwościach eksploatacyjnych i niskiej cenie produkcji, stały się jednak synonimem specyficznej grupy chemikaliów, które powodują negatywne oddziaływanie na środowisko, szczególnie późno rozpoznawalne.
Z chemicznego punktu widzenia PCB są mieszaniną zazwyczaj 209 tzw. kongenerów, jakie powstają w wyniku chlorowania prostego związku aromatycznego – bifenylu. Są to produkty o konsystencji oleistej lub stałej.
Substancje te wyprodukowane zostały w latach 1950-1970, w ilości szacowanej na 1,2 do 1,5 miliona ton. Ze względu na dużą odporność chemiczną i swoje specyficzne właściwości były zastosowane w znacznych ilościach tam, gdzie tradycyjne oleje mineralne nie mogły sprostać stawianym wymaganiom. Ponad 70% produkcji PCB zostało ...