Polielektrolity a oczyszczanie wody podziemnej
Polielektrolity (wysokocząsteczkowe polimery organiczne) są stosowane w oczyszczaniu wody od 1950 r. Wyróżnia się polielektrolity naturalne i syntetyczne. Te pierwsze wytwarzane są najczęściej ze skrobi, natomiast syntetyczne uzyskiwane są w wyniku polimeryzacji monomerów organicznych o niewysyconych wiązaniach1-3.
Ze względu na rodzaj grup jonotwórczych polielektrolity dzieli się na: niejonowe, anionowe i kationowe. Ładunek elektryczny polielektrolitu tworzy się w wyniku dysocjacji grup jonogennych o charakterze kwasowym lub zasadowym. Cząsteczka polielektrolitu może mieć setki, a nawet tysiące grup dysocjujących, gdyż ich stopień polimeryzacji bywa znaczny. Zdolność do dysocjacji zależna jest od budowy polielektrolitu, pH roztworu i zawartości grup jonogennych. W wyniku dysocjacji w wodzie polielektrolitów kationowych powstają anion i polikation, natomiast anionowych – kation i polianion. Polimery anionowe i niejonowe stosowane są jako substancje wspomagające flokulację, natomiast kationowe również jako koagulanty samodzielne4-7. Celem stosowania polielektrolitów jako substancji wspomagających proces koagulacji jest zmniejszenie dawki koagulantu podstawowego, przyspieszenie procesu kłaczkowania, utworzenie kłaczków o dobrych właściwościach sedymentacyjnych oraz zmniejszenie ujemnego wpływu niskich temperatur na skuteczność usuwania...
