Kontynuując zagadnienia związane z ustalaniem treści pozwolenia zintegrowanego, specyficznego typu pozwoleń emisyjnych regulowanych przepisami Ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. DzU z 2024 r. poz. 54, dalej jako P.o.ś.), warto się odnieść do jednego z najważniejszych elementów treści tej decyzji, odróżniającego ją od tzw. pozwoleń sektorowych. 

Zgodnie bowiem z art. 204 ust. 1 P.o.ś., instalacje wymagające pozwolenia zintegrowanego muszą spełniać wymagania ochrony środowiska wynikające z „najlepszych dostępnych technik”, a w szczególności nie mogą powodować przekroczenia „granicznych wielkości emisyjnych”. 

Graniczne wielkości

To ostatnie pojęcie odnosi się do szczególnego rodzaju standardu emisyjnego (czyli normy o charakterze technicznym ustalającej dopuszczalny maksymalny poziom emisji z danego emitora), zdefiniowanego w art. 3 pkt 4a P.o.ś. 

Według tejże definicji, przez „graniczne wielkości emisyjne” należy rozumieć najwyższe z określonych w konkluzjach BAT wielkości emisji powiązane z najlepszymi dostępnymi technikami, uzyskiwane w normalnych warunkach eksploatacji z wykorzystaniem najlepszej dostępnej techniki lub kombinacji najlepszych dostępnych technik. Z kolei pojęcie „najlepsze dostępne techniki” zdefiniow...