W zaborze austriackim, choć dopiero po kilkudziesięciu latach, polska myśl prawnicza mogła się rozwijać stosunkowo swobodnie. Pojawiły się w niej także wątki zmierzające do ochrony niektórych zwierząt, wśród nich kozic i świstaków z jednej strony, a ptaków pożytecznych dla rolnictwa, nietoperzy i jeży z drugiej.

Galicja, podobnie jak inne kraje koronne, uzyskała autonomię na mocy ?dyplomu październikowego? z 1860 r. Statut Krajowy Galicji z 16 lutego 1861 r. stanowił w §1, iż Królestwo Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim (urzędowa nazwa Galicji) będzie reprezentowane w sprawach krajowych przez Sejm Krajowy. Przepis §2 postanawiał, że prawa przysługujące reprezentacji krajowej będą wykonywane przez Sejm lub przez Wydział Krajowy. W myśl §17 ust. 2 do każdej ustawy krajowej potrzebne było przyzwolenie Sejmu Krajowego i sankcja cesarza. Za sprawy krajowe §18 ust. 1 pkt 1 uznawał ?wszelkie rozporządzenia tyczące się kultury krajowej?. Dokładne określenie spraw kultury krajowej nastąpiło później, dopiero w rezolucji z 23 kwietnia 1909 r., wprowadzającej nowy §18 do statutu krajowego. Paragraf ten stanowił, że za sprawy kultury krajowej należy uważać ?wszystkie sprawy, których przedmiotem jest produkcja rolnicza i leśna oraz uprawianie i używanie przeznaczonych do niej obszarów kraju?. Na tej podstawie miały należeć do wyłącznej kompetencji Sejmu zwłaszcza następujące obszary, wyliczone w §18:

  • wszystkie sprawy ustro...