Problemy projektowania i modelowania systemów odwodnienia w Polsce
Jeszcze w połowie XIX w. nie dysponowano warsztatem inżynierskim służącym do obliczania budowanych już wówczas coraz częściej systemów odwodnienia. Obliczenia te w zasadzie ograniczały się wtedy do doboru niezbędnego przekroju kanałów dla zadanego ich spadku i wielkości odwadnianej zlewni.
Posługiwano się przy tym metodami empirycznymi, które stosowane często w nowych lokalizacjach nie sprawdzały się. Dopiero druga połowa XIX w. przyniosła znaczący postęp w zakresie hydrauliki i hydrologii, zwłaszcza dzięki pracom takich badaczy jak Chézy i Manning. Zastosowanie nowych wzorów Chézy’ego i Manninga w projektowaniu systemów odwodnienia było jednak możliwe dopiero po stworzeniu opisu procesów poprzedzających odpływ skoncentrowanego już strumienia wód opadowych siecią kanałów. Mulvaney i Kuichling opracowali metodę racjonalną (ang. rational metod) do obliczania natężenia spływu powierzchniowego. W metodzie tej maksymalne natężenie spływu powierzchniowego Q to prosty iloczyn jedynie współczynnika spływu (y), natężenia opadu deszczu (i) i powierzchni (A):
...
