Tlenową stabilizację osadów można zdefiniować jako redukcję biodegradowalnych składników osadu w wyniku biologicznych mechanizmów tlenowych. Ten rodzaj stabilizacji stanowi kontynuację procesu oczyszczania ścieków metodą osadu czynnego.

Proces tlenowej stabilizacji jest wykorzystywany do unieszkodliwiania osadu nadmiernego i osadów mieszanych. Może być prowadzony w wydzielonych, otwartych lub zamkniętych komorach z doprowadzeniem powietrza (osad mieszany lub nadmierny) lub równolegle z oczyszczaniem ścieków w komorach osadu czynnego (osad nadmierny).
Do prawidłowego zaprojektowania komór tlenowej stabilizacji osadów (KTSO) niezbędna jest znajomość ilości i jakości powstających osadów. Parametry te zależą od charakterystyki fizyczno-chemicznej ścieków i od układu technologicznego danej oczyszczalni ścieków. Ogólnie można przyjąć, iż w całym procesie oczyszczania powstaje od 0,5 do 1,2 kg s.m.o. na 1 kg usuniętego BZT5 lub jest to ok. 1% oczyszczanych ścieków1.
Podstawowymi parametrami projektowymi KTSO są czas zatrzymania – t [d], temperatura prowadzenia procesu – T [°C], redukcja suchej masy organicznej – η [%], obciążenie komory suchą masą osadów – OV [kg s.m./m3·d] oraz objętość KTSO – V [m3]. Ponadto przy projektowaniu KTSO należy wziąć pod uwagę zawartość substancji biodegradowalnych w całej suchej masie osadów – oraz zapotrzebowanie na tlen ...