Podstawą realizacji projektów wspólnych wdrożeń jest protokół z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu.

Umożliwia on nabycie i transfer jednostek redukcji emisji pomiędzy krajami aneksu I do UNFCCC. Aneks I do protokołu z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (Konwencja Klimatyczna – UNFCCC) obejmuje państwa zindustrializowane, członków OECD (Organisation of Economic Co-operation and Development) w 1992 r., państwa w stanie transformacji ekonomicznej, Federację Rosyjską, kraje Bałtyckie oraz kilka państw Europy Centralnej i Wschodniej.
Mechanizmy elastyczne
Dążąc do zmniejszenia kosztów realizacji celów redukcyjnych, w protokole z Kioto (art. 6) wprowadzono mechanizmy rynkowe zwane mechanizmami elastycznymi:
· mechanizm wspólnych wdrożeń (Joint Implementation - JI),
· mechanizm czystego rozwoju (Clean Development Mechanism – CDM),
· międzynarodowy handel emisjami (Emission Trading – ET).
Mechanizmy te, dając możliwość obniżenia emisji gazów cieplarnianych za granicą, stanowią uzupełnienie działań krajowych i pozwalają osiągnąć pożądaną redukcję emisji tych gazów w skali globalnej w drodze wymian...

Wykup dostęp do płatnych treści Portalu Komunalnego!

Chcesz mieć dostęp do materiałów Portalu Komunalnego Plus?