Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego w składzie siedmiu sędziów (w sprawie o sygn. akt III SZP 2/16) uznała, iż w rozumieniu art. 2 pkt. 5 i 6 Ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków:

  • przyłączem kanalizacyjnym jest przewód łączący wewnętrzną instalację kanalizacyjną zakończoną studzienką w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną, na odcinku od studzienki do sieci kanalizacyjnej,
  • przyłączem wodociągowym jest przewód łączący sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy usług na całej swojej długości.

Rodzi się, oczywiście, pytanie, co w tym orzeczeniu tak przełomowego i skąd potrzeba dokonywania wykładni przedmiotowych pojęć przez Sąd Najwyższy ? i to w rozszerzonym, 7-osobowym składzie. Aby wyjaśnić wagę wspomnianego orzeczenia, rozpocząć należy od kilku zasad wynikających z przepisów Ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (dalej: u.z.z.w.) oraz z Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z treścią art. 5 i 15 u.z.z.w., co do zasady, podział pomiędzy przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne i odbiorcę usług obowiązków związanych z realizacją inwestycji służących świadczeniu usług wodociągowych i kanalizacyjnych oraz późniejszym utrzymaniem tychże elementów infrastruktury zależy od tego, czy dany fragment infrastruktury zakwalifikujem...