Nowy złom (np. S-Cu-1) jest najczystszy i zazwyczaj jest bezpośrednio przetapiany, a następnie bez rafinacji stosowany do wykonywania elementów różnych urządzeń. Zasadą jest, że z takiej miedzi nie produkuje się przewodów elektrycznych ani innych elementów przewodzących prąd elektryczny. Jeśli skład chemiczny złomu jest niepewny, to przerabia się go tak, że po stopieniu następuje jego rafinacja.

Domieszki miedzi są utleniane powietrzem, które wdmuchuje się za pomocą stalowej rury (przy czym dodaje się kamienia wapiennego jako topnika). Okres utleniania jest zakończony, jeśli zawartość tlenu w miedzi przekroczy 0,6%. Po usunięciu żużla z powierzchni metalu tlen jest redukowany z miedzi za pomocą reduktora (drewna, gazu lub oleju) do stężenia 0,02%. Następnie miedź jest odlewana we wlewki, które służą do produkcji rur, blach lub stopów.
Stary złom składa się z przedmiotów wykonanych z mosiądzów o małej zawartości cynku, a także z chłodnic samochodowych zawierających 88-99% Cu itp. Taki złom topi się w piecach płomiennych, domieszki utlenia się powietrzem, dodając CaCO3 jako topnika, aby utworzyć żużel, a następnie, po odtlenieniu otrzymanej miedzi, odlewa się z niej anody, które poddawane są procesowi elektrorafinacji.
Złomy stopów miedzi przerabia się na stopy o podobnym składzie i w ten sposób zachowuje się wartość metali stopowych. Skład chemiczny takich stopów może być korygowany przez dodanie złomu S-Cu-1, miedzi rafinowanej lub cynku....