Przyłączanie farm wiatrowych za pomocą sieci dedykowanej: możliwości rozwiązań w warunkach polskich, cz. II
W warunkach polskich rozważane są dwa rozwiązania, w zależności od interpretacji funkcji pełnionych przez sieć dedykowaną, postrzeganych jako działalność sieciowa wymagająca koncesji lub jako wyprowadzenie mocy z jednostek wytwórczych analogiczne do linii blokowej, niewymagające koncesji.
Działalność sieciowa wymagająca koncesji
Według istniejących w Polsce regulacji prawnych1, świadczenie usług dystrybucyjnych za pomocą sieci dedykowanej dla podmiotów do nich przyłączonych wymaga posiadania przez ten podmiot koncesji na dystrybucję energii elektrycznej (także koncesji na przesyłanie, jeśli w sieci dedykowanej znajduje się linia przesyłowa). Konieczność posiadania koncesji rodzi dalsze skutki w postaci wszystkich obowiązków nałożonych prawem na posiadacza koncesji, np. wymóg opracowania planu rozwoju.
Podmiot posiadający koncesję na dystrybucję (i ewentualnie na przesyłanie) jest zobowiązany do zawarcia umów o przyłączenie do sieci dedykowanej z właścicielami farm składowych. Problemem w tym przypadku jest podstawa wydania im warunków przyłączenia, a następnie zawarcia umowy o przyłączenie. Zgodnie bowiem z paragrafem 5 pkt. 4 i paragrafem 6 „rozporządzenia systemowego”2 ekspertyza wpływu przyłączenia jednostki wytwórczej na sieć jest wymagana dla źródeł wytwórczych od mocy 2 MW. Wykonywanie w tym przypadku ...
