Przywarka japońska (Schizophragma hydrangeoides) należy do rodziny hortensjowatych (Hydrangaceae), czyli jest blisko spokrewniona z hortensjami (Hydrangea), znanymi roślinami ogrodowymi i doniczkowymi. W stanie naturalnym występuje na japońskich wyspach Kiusiu, Hondo i Hokkaido. Rośnie w lasach górskich, wspinając się po pniach drzew i skałach. Roślinę uprawia się od 1880 r. Jest krzewem-pnączem raczej delikatnym i wciąż u nas mało znanym, ale zasługującym na rozpowszechnienie.

 

Opis

W ojczyźnie przywarka japońska wspina się na wysokość 10-12 m, a w uprawie zwykle niżej ? do 5-6 m. Młode pędy są żółtobrązowe i pokryte długimi włoskami, starsze ciemnoszare lub brązowe, nagie, ze złuszczającą się cienkimi płatami korą. Po zetknięciu z twardą podporą rozwijają się na nich dość krótkie korzenie przybyszowe, pełniące funkcję czepną. Za ich pomocą krzew silnie przywiera (stąd nazwa przywarka) do chropowatych, a nawet gładkich podpór. Naprzemianlegle ułożone, długoogonkowe liście, jajowato-okrągławe, prawie okrągłe lub szeroko sercowato-jajowate, na brzegu odlegle ząbkowane, długości 6-12 cm, na wierzchu są ciemnozielone, na spodzie pokryte jedwabistymi włoskami, a jesienią przybierają piękną żółtą barwę i opadają. Dwojakiego rodza...