Topole w Polsce są drzewami powszechnymi, które spotykane są zarówno w miastach, jak i na obszarach wiejskich. Swoją popularność zdobyły w okresie międzywojennym w XX w., aby następnie po II wojnie światowej, w latach 50–80., być drzewami szeroko stosowanymi nie tylko na plantacjach, ale także w nasadzeniach przydrożnych oraz w miastach. 
W latach 90. XX w. popularność topól w znaczący sposób spadła, zaczęły być negatywnie kojarzone oraz nazywane niekiedy drzewami chwastami. Aktualnie wraz ze zwiększeniem świadomości ekologicznej, dostrzegalnymi zmianami klimatu oraz silną potrzebą zazieleniania miast, zaczyna być zauważana zmiana nastawienia do tych szybko rosnących drzew. 
Kiedy sadzone dotychczas na szeroką skalę drzewa, takie jak klony pospolite i lipy, przestają radzić sobie w warunkach miejskich, pojawia się potrzeba wprowadzenia innych rodzajów i gatunków, które sprostają presji miejskiego środowiska. Wiele młodych drzew dość często przedwcześnie zamiera, nie osiągając przy tym znacznych rozmiarów. Na stanowiskach skrajnie trudnych należy przede wszystkim dążyć do poprawy warunków siedliskowych – jednak nawet takie działania w większości przypadków nie sprawią, że posadzone drzewa osiągną duże rozmiary. Według badań średnia długość życia nowo posadzonych drzew w centra...